Die Päfferdutt!
An sou em Owend rawenschwazz, wou selbst en Kater find kaa Katz, is selles Stickelche bassiert, was ich merr hier hebb uffnodiert.
En Handwerksmaaster gut bekannt ringsum am ganze Mainesstrand, der mußte mol ganz dringend naus zum Heissje uffem Houf do draus. Doch weil kaa Spur Babier war dort rennt er im Trab glei widder fort un mescht am Kischefenster Krach: “Babier muß her, los, eil Disch, mach!” Die Frau kimmt in die Kisch gerennt un weil die Lambe do ni brennt, drum sucht se aus de Holzkist raus e Stick Babier und rascht‘s em naus. De anner ewwer, weils pressiert is mit dem Fetze retiriert.
Doch finf Minutte dauerts blouß, do is im Houf de Deiwel lous. Erscht gellt en Schraa zum Himmel nuff, dann stöhnt‘s und kreischt‘s die Treppe ruff un unner Jammern un Gewimmer sterzt aaner dorrsch die Dier ins Zimmer un reibt, die Hose in de Henn es Hinterdal sich an de Wenn. “Ich halt‘s ni aus, dess brennt wie Feier”, Die Frau, der solches ni geheier, guckt sich die Sach jetz näher o un denkt: was is blouß schuld dodro? Dann kreischt‘se uff, is ganz kabutt, ”Ich glab dess wor e Päfferdutt!”
De Maaster hobbt im Zimmer rimm, die Schmerze seun nochmal sou schlimm, weil ausgereschend, lieber Gott, er ah noch Hämoridde hott. Die Fra rafft sich jetz endlich uff un zieht den Borsch zum Disch enuff, hoult schnell en Dibbe Wasser draus und wäschtem schee die Kärrwe aus. Dann schmiert‘sen noch mit Salwe eu, hoult schließlich ah de Puder reu un hotten fingerdick bestreit, wie en Stolle zu de Weuhnachtszeit! Zum Abschluß kimmt en wollne Wickel wie sou en richt‘sche Seischlingszwickel.
Als dann die Prozedur wor rimm, seun ah die Schmerze halb sou schlimm. Un nach drei Daach, do war vorbei es Brenne samt de Juckerei, un ah die G‘schwulst ging schnell vorriwwer un heit do lacht er sellwer driwwer.
Merkts Eisch, Ihr Leit, ferr alle Fäll, e Päfferdutt brennt wie die Hell!
Gustel Konze
|